" As- salam - alejkum - Niech Bóg chroni miasto Damaszek - raj wschodu, którego blask promienieje na cały świat " - to słowa wielkiego arabskiego podróżnika ibn Jubayr'a

Lecimy  Węgierskimi Liniami Lotniczymi Malev z Warszawy 20,30 przez Budapeszt do Damaszku. Przylot 3,45 czasu syryjskiego. Kiedy schodzimy do lądowania, w dole widzimy morze różnokolorowych świateł, między nimi zielone, - kolor symbolizujący islam. Zielonym kolorem podświetlone są meczety i minarety.

Na lotnisku czeka  syryjski przewodnik, któremu nadaliśmy imię Wiktor, ma dla nas biale i czerwone kwiaty.

 

Po półgodzinnej jeździe dotarliśmy do naszego hotelu Alpatra - położonym niemal w samym sercu Starego Miasta. Damaszek -  którego nazwa pochodzi prawdopodobnie od Damaskosa - syna Hermesa, który zamieszkiwał te tereny.Inna legenda mówi, że opiekunką miasta była Damakina - żona asyryjskiego boga wojny. Dalsze rozważania dot. nazwy Damaszku zostawiam archeologom i historykom.

Po krótkim odpoczynku i śniadaniu udaliśmy się na zwiedzanie miasta. Damaszek, stolica Syrii i największe miasto w tym kraju, swoje istnienie zawdzięcza rzece Barada, wypływającej z gór Antyliban. To miasto jest ucieleśnieniem piękna i pełni życia. Fascynuje kontrastami, jak prawie każdy kraj arabski, urzeka tajemniczością, a jego przeszłośc spowijają legendy. Sądzę, że wszyscy, przybywający do Damaszku, zwiedzanie zaczynają od Narodowego Muzeum Archeologicznego. Wchodząc na teren Muzeum trudno wyobrazić sobie lepsze, piękniejsze miejsce. Ogromny park, fontanny, egzotyczne krzewy, kwiaty, oleandry, bungewillie, palmy.

 

W tę wspaniałą roślinność wkomponowano cenne zabytki, rzeźby, słynne koła z Hama.

Budynek Muzeum posiada imponującą fasadę, która została przetransportowana w kawałkach i ponownie tutaj złożona. Pochodzi z 668 r.n.e. z pustynnego pałacu kalifa Haszama.

Wewnątrz kryją się fantastyczne zbiory: od tabliczek z Ugarit - napisanych najstarszym znanym alfabetem, poprzez liczne zbiory biżuterii ze złota, masy perłowej, srebra, zbiory ze starożytnego Babilonu, zbiory Syrii m.in. podziemne komory grobowe.

Większość zabytków znajduje się na Starym Mieście, otoczonym dawnym murem rzymskim. Łuk rzymski z grubsza wyznacza granicę niegdyśiejszej dzielnicy chrześcijańskiej, jest tu kościół NMP Dziewicy - największa i najpiękniejsza starożyna świątynia.W pobliżu kościół św. Piotra, w czasach apostoła była tutaj Brama Damasceńska, i to przez nią św. Paweł wyruszał do Jerozolimy.

Damaszek to miasto pełne legend: to tu Saul - Szaweł, przemienił się w św. Pawła, w jednej z jaskin Kain zabił Abla, w innej ukazał się Archanioł Gabriel, to tu urodził się Abraham. Góra Qasiyum, na której leży Damaszek, jako pierwsza wyłoniła się z potopu. Damaszek chlubi się mianem najstarszego, nieprzerwanie zamieszkałego miasta na świecie od 7ooo lat.

W sercu miasta, w przedchrześcijańskich czasach, stała semicka świątynia, w II w.n.e. Rzymianie wznieśli potężną świątynię Jowisza, w IVw  powstał na niej kościół Jana Chrzciciela. Kiedy Damaszek został zdobyty przez muzułmanów,  na tej samej ziemi rozpoczęto w 705 roku budowę meczetu, jednego z czterech - największych na świecie.

 Wielki Meczet uważany jest za przedsionek raju,  Damaszek zaś,  otula go jak chłodny ogród, czuć zapach drzew pomarańczowych, cedrów, świeżej zieleni i kwiatów. Kobiety i mężczyzni, aby wejść do meczetu,  muszą podporządkować się tutejszym obyczajom religijnym i regułom, założyć odpowiedni strój, a kobiety długie ciemne okrycie.

Przed meczetem nagrzana słońcem olbrzymia marmurowa powierzchnia.Przemierzają po niej boso, muzułmanie i turyści.

Na środku placu chłodna alatana do rytualnych ablucji, wyłożona białą marmurową podłogą. Nigdzie indziej nie spotka się tak swoistej i udanej mieszanki antycznej i arabsko-muzułmańskiej architektury.Za najcenniejszy zabytek Omajjadów, uchodzi mozaikowy fryz, widoczny w centralnej części rozległego dziedzińca.Mozaiki w centralnym Skarbcu i na fasadach ilustrują cytaty z Koranu, przyczyniają się do sławy miasta, kwitnącej oazy na pustyni jako źródło życia.

Wielki Meczet panującego rodu Omajjadów, stał się wzorem dla licznych arabsko-muzułmańskich budowli. W środku meczetu znajduje się Sanktuarium wielkiego proroka - Jana Chrzciciela. To również  święte miejsce dla muzułmanów, tutaj się modlą, przytulają i całują  ściany, wierzą,  że wszystko co najlepsze na tym i przyszłym świecie spłynie na nich od proroka Jana Chrzciciela.

Muzułmanie wierzą, że spoczywa tutaj głowa Jana Chrzciciela. Haram - sala modlitwy, cała wyłożona dywanami, w panującym chlodzie ludzie się modlą, leżakują, a nawet " piknikują".

Tuż obok Wielkiego Meczetu,  jest Mauzoleum, w którym pochowano jednego z największych bohaterów arabskiej historii - Saladyna. Mauzoleum wybudowano w 1193 roku. Kiedy Wilhelm II  bawił w Damaszku w 1898 roku  przeznaczył znaczne środki pieniężne na renowację tego obiektu.

Na zewnątrz żar leje się z nieba, temperatura dochodzi do 40 stopni w cieniu, właściwie wszędzie można spotkać sprzedawców wody, w tradycyjnych strojach ludowych.

C.d.n.